استرس اكسيداتيو، عدم تعادل بين توليد راديكال هاي آزاد اكسيژن و توانايي آنتي اكسيداني موجود زنده. نقشي اساسي در پاتوژنز بيماري هاي مختلف ايفا مي نمايد. همچنين يون هاي آهن مي توانند منجر به القاي توليد گونه هاي فعال اكسيژن (ROS)، اكسيداسيون پروتئين ها، ليپيدها، نوكلئيك اسيدها و در نهايت منجر به مرگ سلول ها گردد. نانو ذرات سريم اكسايد داراي خاصيت آنتي اكسيداني و پاك كنندگي راديكال آزاد مي باشندو مي تواند سلول ها را از مرگ ناشي از استرس اكسيداتيو نجات دهند. همچنين داروي دفروكسامين كه يك كي ليت ساز آهن مي باشد، از سلول ها در برابر استرس اكسيداتيو محافظت مي نمايد. در اين تحقيق نانوذرات سريم اكسايد پوشش داده شده با داروي دفروكسامين سنتز و مشخصه يابي گرديد. نانوذرات سريم اكسايد با گروه هاي آمين عامل دار شدند و سپس داروي دفروكسامين توسط گلوتارآلدئيد به نانوذرات عامل دار شده با گروه هاي آمين كونژوگه گرديد. نتايج نشان داد كه خاصيت جذب يون آهن توسط داروي دفروكسامين و نيز خاصيت آنتي اكسيداني و پاك كنندگي راديكال آزاد نانوذرات سريم اكسايد پس از كونژوگه شدن حفظ گرديد. داروي دفروكسامين به دليل خاصيت آب دوستي كه دارد به آساني نمي تواند از غشاي سلولي و نيز سد خوني مغزي عبور كند. بنابراين به نظر مي رسد نانوذرات سريم اكسايد كونژوگه شده با داروي دفروكسامين به علت اثر آنتي اكسيداني مضاعف و نيز بهبود نفوذ پذيري داروي دفروكسامين قادر به پيشگيري و بهبود اختلالات ايجاد شده در اثر استرس اكسيداتيو از جمله بيماري نوروپاتي ديابتي خواهد بود.

در اين مطالعه داربست كامپوزيتي هيدروژل آلجينات-هيالورونيك اسيد/ نانوالياف پلي لاكتيك اسيد(PLA) براي ترميم بافت غضروف ساخته و مشخصه يابي گرديد. بافت غضروف از توانايي محدودي براي ترميم برخوردار است و آسيب آن علت اصلي درد و ناتواني در مفصل مي‌باشد و افراد بسياري را در سراسر جهان تحت تأثير قرار داده است. مهندسي بافت روش اميدبخشي را براي ترميم بافت غضروف ارائه مي‌دهد. الياف الكتروريسي شده و هيدروژل ها به دليل خواص و ساختار ويژه‌اي كه دارند به‌طور گسترده‌اي به‌عنوان داربست در مهندسي بافت مورداستفاده قرارگرفته‌اند. بااين‌حال، اين داربست‌ها محدوديت‌هايي ازجمله خواص مكانيكي ضعيف هيدروژل ها و نفوذ سلولي محدود و ايجاد محيط دوبعدي توسط الياف الكتروريسي شده و عدم تقليد ساختار طبيعي بافت را دارا مي‌باشند. روش‌هاي اخير براي تقليد ماتريس خارج سلولي طبيعي از كامپوزيت‌هاي الياف الكتروريسي شده- هيدروژل براي غلبه بر اين محدوديت‌ها استفاده كرده‌اند. به اين منظور، نانوالياف PLA به روش الكتروريسي تهيه و توسط فرايند آمينوليز خرد شدند. هيالورونيك اسيد توسط فرايند استري شدن به آلجينات پيوند زده شد. سپس داربست‌هاي كامپوزيتي با دو نسبت وزني هيدروژل به الياف 1:1 و 2:1 تهيه شدند.

امروزه مهندسي بافت استخوان جايگاه ويژه¬اي در ترميم آسيب¬هاي استخواني پيدا كرده است و محققان اين حوزه به دنبال تهيه و ارتقاي داربست¬هاي زيست فعالي هستند كه تشكيل بافت را با مسير تمايز سلولي تسهيل كرده و قابليت القاي استخوان¬سازي و رگ¬زايي داشته باشد. نانوالياف و هيدروژل¬ها هر يك به دليل تقليد مناسبي كه از ماتريس طبيعي استخوان دارند، به طور گسترده اي به عنوان داربست مورد استفاده قرار گرفته اند، با اين حال هر يك داراي محدوديت¬هايي ازجمله خواص مكانيكي ضعيف هيدروژل و نفوذ سلولي محدود به دليل ايجاد محيط دو بعدي توسط نانوالياف، هستند. روش¬هاي اخير از كامپوزيت هاي نانوليف/ هيدروژل به منظور غلبه بر اين محدوديت ها استفاده كردند. لذا در اين اختراع ابتدا رزوواستاتين¬كليسم به عنوان داروي استخوان¬زا درون نانو¬ذرات سيليكون بارگذاري شد. در ادامه جهت بهبود پروفايل رهايش، نانوذرات سيليكون حامل دارو توسط فرآيند الكتروريسي درون نانوالياف PLA قرار گرفتند. نانوالياف حاوي نانوذرات سيليكون توسط فرآيند آمينكافت خرد شده و درون بستر ژلاتيني جهت ايجاد كامپوزيت نانوليف/هيدروژل توزيع شدند. كامپوزيت نهايي توسط جنيپين اتصال عرضي شد. آزمون¬هاي صورت گرفته نظير مورفولوژي، خواص مكانيكي، پروفايل رهايش، سميت و چسبندگي سلولي نشان داد كه داربست تهيه شده مي¬تواند براي كاربردهاي مهندسي بافت استخوان مورد استفاده قرار گيرد.

بهبود غير طبيعي زخم به علت توليد بيش از حد كلاژن ميتواند منجر به اسكار شود كه موجب از بين رفتن زيبايي و در حال حاضر مشكل تمامي روش هاي درماني است. با توجه به روشهاي درماني موجود و بررسي معايب هريك از آنها نياز به يك روش ارزان، بدون درد و پيشگيرانه در تشكيل اسكار در حين فرآيند ترميم زخم ضروري به نظر ميرسد.در اين اختراع، داربست پوستي آهسته رهش سه لايه، متشكل از دو لايه پشتيبان در طرفين داربست از جنس پلي كاپرولاكتون و كيتوزان و لايه مياني پلي وينيل الكل و متفورمين هيدروكلرايد ساخته شد و تاثير رهايش كنترل شده ي دارو در 14 روز از يك نانوداربست الكتروريسي شده بر جلوگيري از تشكيل لايه فيبروز در مدل حيواني رت ويستار همراه با رينگ سيلكوني بررسي گرديد.مطالعات انجام شده تاثير متفورمين خوراكي بر كاهش اسكار را از طريق فعال سازي مسير سيگنالينگ AMPK و كاهش TGF-β تاييد ميكند.در اين مطالعه براي اولين بار تاثير متفورمين به صورت LOCAL بررسي گرديده كه نتايج نشان داد اين داربست شرايط زيست سازگاري، ضد باكتريايي و افزايش زنده ماني، رشد و چسبندگي سلول هاي فيبروبلاست را ايجاد ميكند همچنين باعث تسريع در ترميم زخم و جلوگيري از تشكيل اسكار ميشود